Sabahın solgun güneşi, yavaş yavaş rengini açıp, bulutların arkasından çıkıp doğaya gülümserken, hafifçe yağan ince yağmur da kendi payına düşen doğayla kucaklaşmasını tamamlayıp, kendi yuvasına çekilince tabiat ana da o muhteşem ressamlığının eserini gökyüzüne sermiş oldu.
Hiçbir ressamın çizemeyeceği o muhteşem resim, bir uçtan diğer uca, muhteşem bir çizim ile renkleri kucaklayıp, insanların en güzel duyularına hitap edercesine bir tablo gibi gökyüzünü kapladı.
Sabah uyananların, işe gidenlerin, yolda olan öğrencilerin, pencereden bakanların, arabasında olanların camları indirip resim çektikleri o muhteşem tablo, insanın yüzündeki sabah ekşiliğini alıp tebessüm kondururcasına endamını gösterdi.
Çocukken onun altından geçen erkeğin kız, kızın ise erkek olacağı söylenirdi. Kimler geçti ya da geçebildi mi? Bilinmez. Bilim ve doğanın o muhteşem güzelliğini cinsel obje ile açıklamak da başka bir duygu ama ben, doğanın en güzel ressamlığı karşısında bütün renklerin ortak uyum ve güzelliğinin bütün insanları aynı ortak duyguda birleştirip, onların başını yukarı kaldırıp tebessüm ettiğini hatta o resmin çekilen resimlerin de en güzellerinden biri olduğunu görürüm hep.
Hangi ülkede olursan ol, hep aynı resim ve aynı tebessüm.
Tıpkı bir annenin sabah gelip yanağına bir öpücük kondurmasının ya da bir sevgilinin, belki de parmaklarını yanaklarımızdan gezdirmesinin yarattığı o muhteşem duygudan mahrum, annesizliğin müthiş ezikliğinin hissedildiği bir ortamı insana yaşatan o tabiat olayının duygusunu anlamanın nasıl bir duygu olduğu anlatılamaz.
İnsanoğlunun aşk ile tebessüm ederek baktığı o muhteşem güzelliğe yansıyan insan duyusundaki o muhteşem estetiği görmemek yakışık almaz sanırım.
Doğanın estetiği, bize düşüncelerimizi, o gökkuşağının ruhumuzda yarattığı etkiyi, tebessümü, insanlardaki o ortak estetiği yakalama şansı verirken, doğadan bir şey öğrenme fırsatını kaçırmadan, kalplerimizi de somurtmadan bir gülüşü insana layık olabilme hakkı olarak anlayabilmek, doğanın o güzelliğini bir ortak ruh hâline dönüştürebilmek erdemliliği de zor olmasa gerek.
Dünyayı bütün renklerin ortak uyum ve çeşitliliğinde kucaklayan gökkuşağı, tabiatın insanlara bir lütfu ve bir duygusal irtibatıdır.
Gökkuşağı altında bir dünya, bütün renkleri ama uyumu ve estetiği ile farklı ama birbirine saygılı, birbirini tamamlayan bir renk cümbüşü altında doğayla ortak bir yaşamın insan duyularının en yüksek hâline sahip olmak bir gökkuşağı güzelliğidir.
Bu güzellik, insanoğlunun ortak hakkı ve güzelliğidir.
Aynı gökkuşağı altında, farklı ama ayrı, ayrı ama aynı güzellikte renklerle yaşamak mümkün.
Gökkuşağı hepimizin.
Dünyayı karartmadan çocuklara daha temiz bir doğa, daha temiz bir dünya ile en güzel gökkuşakları hediye edebilmeliyiz.
