Sahi, sevgi neydi?
Sevgi sahip çıkan dost, sıcak insan eli, insan emeğiydi, sevgi iyilikti, sevgi emekti. Benim adım İlyas, kamyonumun adı Aldırma Gönül. Senin adın ne al yazmalım? Elini tuttum, sıcacıktı; sanki yüreği elimdeymiş gibi. Tutkulu aşkı ve güven ilişkisini çarpıcı biçimde gözler önüne seren bu filmde, gözlerimizin her seferinde yeniden dolmasına neden olan ve aşka olan inancı tekrar tekrar sorgulatan replikleri hatırladınız değil mi?
Siz Asya'nın yerinde olsaydınız seneler sonra bile ateşi sönmemiş bir tutkulu aşkı mı, İlyas'ı mı seçerdiniz? Yoksa en zor zamanlarında size kucak açmış, karşılık beklemeden yeni bir hayat sunmuş, başkasının çocuğu demeden çocuğunuza babalık yapan Cemşit'i mi seçerdiniz? Eskiden “Al Yazmalım” filminde, Asya’nın İlyas’la gitmesini çok isterdim o duygusalıkla. Yaş kemale erdikçe anladım ki sevmek kamyona yazı yazmak ya da gösteriş yapmak değilmiş. Sevgi sahiplenmekti, güvende hissettirmekti, yuva olabilmekti. O yüzden, sevgi emektir ve Cemşit ’in hakkıymış anladım.
Türk sinemasının en önemli filmlerinden birisi olan ‘’Selvi Boylum Al Yazmalım’’ filmini izlemeyeniz yoktur sanırım. Edebiyatımızın en ünlü yazarlarından biri olan Cengiz Aytmatov'un aynı isme sahip kitabından uyarlanmıştır. Selvi Boylum Al Yazmalım filminin film müziği Cahit Berkay tarafından yapılmıştır ve bu da izleyicinin büyük beğenisini kazanmıştır.
Japon yazar Masumi Toyotome’nin sevgi ve sevginin şekillerine değindiği, “Her Şeye Rağmen Sevgi” adında ünlü bir kitabıyla devam etmek istiyorum. Bu kitapta üç tür sevgiden bahseder, “Eğer, Çünkü ve Rağmen”. Yazar, belli beklentilerin karşılanması halinde verilecek sevgiye “eğer” adını takmış. “Eğer söz dinlersen annen ve baban seni severler, eğer başarılı ve önemli kişi olursan seni severim, eğer eş olarak benim beklentilerimi karşılarsan seni severim.” Şeklinde örneklerle anlatmış bu türü.
Yani verilecek sevgi karşılığında bir şeyler kazanmak. Tayotome, en çok rastlanan sevgi türünün ‘bir şarta bağlı ve karşılık bekleyen sevgi türü’ olduğuna değinmiş. Bir düşünün, siz yanınızdakileri severken şartlı ve koşullu mu seviyorsunuz? Geçelim “çünkü” sevgisine; “Bu tür sevgide kişi, bir şey olduğu, bir şeye sahip olduğu ya da bir şey başardığı için seviliyor. Başka birinin onu sevmesi, sahip olduğu bir niteliğe ya da koşula bağlı” diyor yazar. Güzel olduğu için seviyorum. Yakışıklı olduğu için seviyorum. Popüler olduğu için seviyorum. Güven verdiği için seviyorum. Hoş vakit geçirdiğim için seviyorum. Komik olduğu için seviyorum. Başarılı olduğu için seviyorum…
Örnekler böylece devam ediyor çünkü; beklenti koşuluna bağlı, nitelik yüzünden sevilmek oldukça yaygın. Peki siz, seviyorum çünkü diye devam ettiğiniz kişileri gözünüzün önüne getirdiniz mi? Devam edelim, “Rağmen” sevgisinde insan; “Bir şey olduğu için değil, bir şey olmasına rağmen” seviliyor. Dünyanın en çirkin, en bencil, en kibirli, en kıskanç insanı olması hiç önemli değil. Başarılı veya çekici olması ya da zengin bir konum elde ederek sevgiyi kazanması da gerekmiyor. Karşımızdaki insan kusurlarına rağmen, koşulsuzca ve olduğu gibi seviliyor. Kim istemez ki her şeye rağmen sevilmeyi? Sizin rağmenlerinize rağmen, sevdiğiniz kaç kişi var bu hayatta? Masumi’nin son sözlerinde, “Bugün yaşadığımız toplumda herkesi doyuracak bu sevgiyi bulmak zor. Yakınımızda olan birinin bu sevgiyi bize vermesini bekliyoruz ama unutmayalım ki o da aynı şeyi başkasından bekliyor. Çünkü herkesin sevgiye ihtiyacı var. Kimsede başkasına verecek fazlası yok. Dünyadaki en büyük kıtlık ‘Rağmen türü’ sevginin yeterince olmayışı” diyerek bitiriyor kitabını.
O zaman bende diyorum ki; bu Sevgililer Gününde …… rağmen sevin ve sevilin…
