İnsanın kendi döngüsünde bir hüzünlü süreç, bir hüzünlü andır tabiat gibi her yeni değişim. Kıştan bahara geçiş misali bir mutlu anı yakalayabilmenin o ana dönük yüzünü dönmesi bir veda vakti misali.
Filizlerin toprağı yararken elvedası karanlığa cıvıl cıvıl hayat dolu şarkılar misali ya da renk cümbüşünde kuşların neşeyle cıvıltısıdır bir veda vakti misali.
Bir delikanlının gözlerindeki gülüşünün son bulması, belki de bir çift sözüne sevgilinin veda vakti.
Düşer başı aşağı, gururuna yediremez ya da veda vaktine dönüp bakmayı gözlerinde sakladığı hüznü kucaklayıp giderken çaresiz. Ya da bir genç kızın yollarda kalan gözlerinde son hatıraları hayal ederken veda vakti.
Bir babanın kucakladığı umutla eve dönmesi, son veda ederken kapı eşiğinde kucaklaşmadan sonra emekle geçen hayat kavgası.
Bir annenin evladına duyduğu veda vaktinden çok sonra saçlarına düşmüş beyaz karların veda vakti hatırası...
Hayat kendi döngüsünde saklar her veda vaktinin hüznünü ya da hoş buluşmalara gebe veda vakti sonrasını.
Bir öpücük belki de dudaklarında kalan bir veda vaktinin izleri halen gitmeyen tadı yağmurlardan bedene doğru yayılan. Sabah erken uyanan annelerin saç okşamalarından sonraki hüznüdür veda vakti. Belki de bir yanak okşama, bir elveda sözcüğü hüzünle veda vakti.
Bir anlık çöküş veda vaktinin sözcüğü ya da ayağa kalkış. Ardına bakıp gülümsemenin tatlı tebessümüdür dudaklarının kenarında beliren veda vakti.
Her ayrılık hüzün olsa da birleşmelere gebe bir veda misali.
Gecenin güne, günün geceye döngüsü veda vakti.
İlk öğrenilen kelimelerden anne kucağına harflere yolculuk. Annelerin parmaklarında biriken emekler misali veda vakti seneler toplarcasına. Bebeklikten çocukluğa ve gençliğe adım adımsa anne babanın veda vakti yüzlere düşen kıvrımların hüznü.
Yeni açan filizlere veda ederken sararmış yaprakların dalları terk etmesi misali hayatın döngüsünde doğallık...
Gülümsemedeki hüzün veda vakti. Öpmelerin son bulması veda vakti belki de yılları kucaklayan ayrılığın şarkısı son bulmadan. Ya bir kaya dibinde ya bir mahalle duvarına yaslanmış. Belki de bir mahpus damı uzak ellerin birinde...
Evladını uğurlayan bir annenin son bakışları ağıtlardan önce bir veda vakti.
Ya da bir genç kızın beyazlıklar içinde ayrılışı bir veda vakti...
Ardına bakmadan gözyaşlarını saklayan delikanlıların yüreklerine düşen son vedanın hüznü. Belki de söyleyemedikleri. Ya da son pişmanlıklarda saklı kelimelerle veda vakti...
Gütmelerden önce söylenmemiş sözlerle bir veda vakti geldiğinde bir sabah ya da karanlık çökerken mahallenin üzerine bir veda vakti.
Gelmeyecek olan söylenmemiş sözlerde son bulan her veda vakti.
Bir hüzündür ayrılığa dair her veda vakti.
Hayat sözlere sözler hayata her veda....
