Yasemin Murat Arslan

Tarih: 10.05.2025 03:00

ANA, TOPRAK ANA, ANA VATAN

Facebook Twitter Linked-in

Ana nedir aslında?
Neden "toprak ana" diyoruz da "toprak baba" demiyoruz?
Neden "ana vatan" denilmiş de "baba vatan" denilmemiş?

Elbette ki babaların emekleri de küçümsenemez. Ama annenin çocuğuna daha doğmadan başlayan ve ömür boyu da hiç eksilmeyen emekleri, duygusal bağı paha biçilmezdir.
Mesela benim için "ana" ile başlayan her şey, ilk aklıma gelen sığınmak, korunmak, doymak, kanmak gibi durumları çağrıştırıyor.

En rahat ettiğimiz yer: ana karnı, ana kucağı, anne evi...
En lezzetli yemek: anne yemeği...
En derinlerde hissedilen, hiçbir çıkar gözetmeyen sevgi: anne sevgisi...
En emin olduğumuz ülke: toprak, anavatan...
En verici olan: toprak ana...

Bu saydıklarımın hepsinin ortak özelliği, karşılıksız verici olmalarıdır.
Bir verirsin, bin alırsın. Hiçbir şey vermesen de bir şekilde yine alırsın. Seni asla yağmurda, yaşta, kışta, soğukta bırakmaz dışarıda.

Toprağa bir verirsin, bin alırsın.
Bir çekirdek atsan, yüzlerce binlerce yıl sana meyve verir.
Hiçbir çekirdek atmasan da yine bir şekilde seni doyurur, susuzluğunu giderir.
O yüzden “ana” vardır içinde. Ana gibidir.
Sen ne yaparsan yap, o hep sabır gösterir.

Ben bir anayım mesela...
Çocuklarımı canım pahasına korumayı göze alabilecek,
Hiçbir karşılık beklemeden onları sevebilen bir ana...
En sevdikleri yemekleri yapan, biraz da içine sevgi katan...

Sevginin lezzetini hissettiklerinden, belki de en çok severek yedikleri yemeklerin benim yaptıklarım olduğunu düşünmeleri…
Belki sebze aynı sebze, belki yemek aynı yemek...
Ama o baharatların kraliçesi “sevgi” var ya içinde...
Onun tadına doyum olmaz, bilirim.
Tıpkı anavatandan gelen mutlu bir haber gibi,
Vatana ait bir meyve gibi,
Sevginin katıldığı her şey gibi — tadından yenmez.

Hasta olsa, sorarım ne yapayım diye.
Sonra sıralarım: Toprak ana ne verdiyse...
Toprak ana bana verir, ben de çocuklarıma.

Çünkü bilirim, "ana" ile başlayan her ne varsa işler bedenine, ruhuna ve kalkan olur hastalıkla arasına.
Tıpkı bir kuşun gagasıyla beslediği yavru kuş gibi yuvasında...
Beslerim ben de yavrularımı hayatım boyunca.

Ben bir anayım.
Kurt da olsam, kuş da olsam...
Dokunmayın yavrularıma.


Orjinal Köşe Yazısına Git
— KÖŞE YAZISI SONU —