Çevremize baktığımızda, günübirlik yaşamda eriyip giden, solmağa yüz tutmuş; renklisinden tutun da solmuşuna kadar, yürekleri pörsümüş pek çok insan yığını görürüz.
Yıllar önce kaleme aldığım, sosyal toplumsal edebi yazılarımdan “İNSANCIK” makalemle örtüşen şiir dizelerim notalarda uçuvermişti.
Kültürel, edebi kervanda insanlaşmış yüreklere akmak adına kulaç atıyordu!
Yapıtıma denk düşen yazıyı Aydın Boysan’dan paylaşımla...
Kadın taksiye binmiş ve havalimanına gitmek istediğini söylemişti.
Sağ şeritte yol alırken, siyah bir araba park ettiği yerden aniden yolun önlerine çıktı.
Şoförü çarpmamak için sert şekilde frene bastı.
Taksi kaydı ama diğer arabaya çarpmaktan kıl payı kurtuldu.
Siyah arabanın sürücüsü, camdan başını çıkarıp bağırmaya ve küfretmeye başladı.
Taksi şoförü ise gayet sakin, ona gülümsedi ve içten bir şekilde el salladı.
Kadın bütün bu olanların şokunu yaşarken, taksi şoförünün tavrına daha da şaşırmıştı:
“– Neden böyle davrandınız?” diye sordu kadın. “Adam neredeyse arabanızı mahvedip, ikimizi de hastanelik edecekti.”
Taksi şoförü gülümsemeye devam ederek:
“– Çöp Kamyonu Kanunu,” dedi.
Kadın: “– Çöp Kamyonu Kanunu nedir?” diye sordu, anlamamıştı.
Şoför açıkladı:
“– Pek çok insan çöp kamyonu gibidir.
Her tarafta, içleri çöp dolu olarak dolaşıyorlar; kızgınlığı, öfkeyi ve hayal kırıklığını biriktiriyorlar.
Ancak doldukça, çöplerini bırakacak bir yere ihtiyaç duyuyorlar.
Bu bazen ben, bazen de siz olabilirsiniz. Kişisel algılamayın.
Sadece gülümseyin, onlar için iyi şeyleri temenni edin ve yolunuza devam edin.
Onların çöpünü alıp iş yerinize, evinize taşımayın veya sokaktaki diğer insanlara dağıtmayın.
Başarılı ve mutlu insanlar, çöp kamyonlarının günlerini mahvetmesine ve ellerine geçirmesine izin vermezler.
Hayat, sabahları pişmanlıklarla uyanmak için çok kısa.
Dolayısıyla size iyi davranan insanları sevin, iyi davranmayanlar için iyi temennilerde bulunun.
Hayat, %10 onunla ne yaptığınız, %90 onu nasıl alıp karşıladığınızdır.”
Bir başka haklı söylemde olduğu gibi:
“Hayatın onda biri yaptıkların, onda dokuzu ise yapılanları nasıl karşıladığındır!”
Salt iki damla sıvı ile insan olunamayacağı...
Biyolojik alandan, sosyolojik ve kültürel alana evrilmekle insan olabilmekte mesele...
Dedim, onur erek; dedi ki: CIK
İnsanlıktan uzak sözde İNSANCIK
Dedim ki gidişat; dedi: O ne, hık?
İnsan ol da bari, düşün BİRAZCIK
Sadece midesi için insandır
Sormaz ki, nasıl niçin insandır?
Et yığını, kemik; küflenmiş kandır
Hisleri kararmış, yaşamı VICIK
Dolanır, dolaşır robot misali
Sevgisiz, duygusuz hezeyan hâli
İnsan olmak asıl, tafsilat tali
Beyni şıpşip kelle, kafası TIK TIK
Ülkede n’oluyor, dünyada neler
Ne düşünür ne de elekten eler
Bir garip ağlarken, o arsız güler
Şiar dedi vicdan, dedi ki GIK GIK
Adamsan adem ol, azıcık İNSANCIK!