(Şimdi sen ben ve Kuşlar da özgür ANNEM)
Gecenin sancısı sardı bedenimizi
Korkunç puslu bir sabaha uyandık
Bu sabah türküler sanki daha hüzünlü
Sen neden ağlıyorsun
Biz neredeyiz ANNE
Saatler geçti ses yok
Akşam oluyor yavaşça
Derinden gelen bir ağıt sesleri
Ben neden başkayım bu akşam
Yeşil miydi Zeytin dalı
Sahi rengi nasıldı gökyüzünün
Umudun rengi neydi
Neden hala ağlıyor çocuklar
Toprak altından feryatlar yükseliyor
Neden ANNE
Neden insanlar hala her yerinden yaralı
Derinleşti alın yazım
Ağrıyor çaresiz başım
Değiştir kıvrak melodileri bu akşam
Vur sazının dertli tellerine çalsın hüzün
Bir tuhafım bugün
Akşamdan sarıydı tenim
Ayrılık zamanı mı geldi
Biliyorum az kaldı zamansızlığa
Sen yüreğinin bütün yangınlarını bize bırakıp gitmiştin ya
Ah bir bilsen ANNEM seni özlemek bile zor geliyor
Artıyor sancılarım gözlerim ağırlaştı
Yavaşça sönüyor gökyüzünün mavisi
Artık boğazım düğüm düğüm çıkmıyor sesim
Kuşlar kayboldu pamuk rengi bulutlarda
Yavaş yavaş alışıyor gözlerim karanlığa
Bir gün daha yaşamak isterdim ANNE bir gün daha
Toprak yumuşak çamurlandı kefenler
Her yer uluorta kimsesiz mezarlık
Şimdi başımızda Çamlar Selvi ağaçları da yok artık
Tek tük öten kuşlar
Ne baş ağrısı ne de yürek sancısı kaldı
Ne ağıt yakan türküler
Ne de çığlık çığlığa çocuklar ses veriyor
Üşüdüler çok üşüdüler sustular
Şimdi yıkıntılar arasına oturmuş
Sonsuz acı bir sessizlik var
Bazen yağan hüzünlü yağmurlar
Bunlar yitip gitmişliğin alameti
Şimdi sen ben ve kuşlar da ÖZGÜR ANNEM