KADIN GELİN TÜRKÜLERİN...
Doğmadan doğmuşsun karanlığın içine
Doğmadan arar olmuşsun ışığı
KADIN!
Anadolu'dan şehre indi gelin türkülerin
Kar altında bırakıldı yaşanmamış duyguların
Dondu umutların
Savaşlarda kağnı altında ezildi
Yorgun, nazik bedenin
KADIN!
Anadolu'dan şehre indi gelin türkülerin
Düşlerin rengarenk değil
Karalar giymiştir gündüzlerinde dünyan
Uykuların kara, gri yamalıdır parça parça
Çağın çok uzağındadır
Kınalı ellerin topraklı, yoksul
Ürkek ceylan gözlerin
KADIN!
Köyünden şehre indi kahırlı gelin türkülerin
Bahtını yapar baban, ağabeyin
Çocuk yaşında töre adına
Ağalara avrat olursun
Satılmıştır hayatın
Umutların yaslı
KADIN!
Köyünden şehre indi ağıt yakar gelin türkülerin
Acıların yüreğinde giz
Sırtında yükünle izi var ihanetin ve zulmün
Bir gün aş için
Gurbete, medeniyete gitti seçemediğin kaderin
Her izin gelişi karnında bir bebeye gebe kaldın
Dönüş gününde bırakılmıştır koynunda
Yedi küçük yürekle yorgun, mutsuz bedenin
Sessizce dökülür acın yanaklarından
KADIN!
Anadolu'dan şehre indi acılı gelin türkülerin
Sarı bir saçın tellerinde takılı kaldı kaderin
Aldatıldın! Satıldın!
KADIN!
Köyünden şehre indi haykıran gelin türkülerin
Bağır avazının çıktığı kadar
Hakkındır haykır!
Sen doğurdun Hasan'ı, Hüseyin'i, Ali'yi
Sen doğurdun Pembe'yi, Fatma'yı, Ceylan'ı
Sen yolcu ettin vatanın kollarına erini
KADIN!
Sen inemeden
Köyünden şehre indi ağlayan gelin türkülerin
Güllerin solmuş, gün çiçeğin yaslı
Ayın sönüktür gecelerinde
Kanını akıtırlar sokaklara
Temizlersin babanın, ağabeyinin, kocanın
Ve...
Dünyanın namusunu
Kalır bebelerin sokağın ortasında, soğuğun koynunda
Öksüz kalır çocukların ardın sıra gözü yaşlı
KADIN!
Yüreğinden yüreklere indi ağıt yakan gelin türkülerin!
Yolun kitap gibi olmalı
Kitap gibi bilinçli, aydın
Silkin kalk ayağa
Kalk! son kez ağlasın gelin türkülerin!!!
Sevgilerimle,
