Biz kadınlar, doğuştan matematikçi olarak yaratılmışız.
İster profesör ya da doktor olalım, ister üniversite, lise mezunu ya da ilkokulu bitirmiş, belki de hiç okula gitmemiş olalım…
Her halükârda her birimiz birer matematik dehasıyız.
Bu yeteneğimizi hayatımız boyunca bir şekilde ortaya koyarız.
Mesela çocuklarımız oyuncaklarını dağıtsa, toplama işlemini devreye sokarız.
Eşimiz eşyalarını dağıtır, misafir gelir, ortalık dağılır, dökülür, biz yine toplarız.
Mutfağı toplarız, yatağı toplarız, masayı toplarız.
Aileyi bir araya toplarız. Gün adı altında arkadaşlarımızı aynı ortamda biz toplarız.
Düğün deriz, bayram deriz, eşimizi, dostumuzu, akrabalarımızı toplarız.
"Ak akçe kara gün içindir." der, kuruş kuruş para, küçük küçük altın toplarız.
Bağda, bahçede çalışır; üzüm, elma, armut, erik, patlıcan, biber, domates toplarız.
Bazen de çıkarmalar girer devreye.
Çocuğu parka, varsa kediyi bahçeye, köpeği yürüyüşe genellikle biz çıkarırız.
Oyunları, kuzuları ağıldan biz çıkarırız çoğu zaman.
Akşam olur, aile fertleri eve gelir ya da misafir ağırlanır. Herkese yetecek kadar yemek çıkarırız.
Ailemiz ani bir ekonomik krize maruz kaldığında biriktirdiğimiz paramızı, yastık altındaki altınlarımızı, kolumuzdaki bileziğimizi çıkarırız.
Bölme işlemlerini de yine her nedense en güzel şekilde biz yaparız.
Börek, pasta… Her ne yaptıysak böleriz, bütün çocuklarımıza, bütün konuklarımıza eşit olacak şekilde.
Bazen sorumlulukları böler, paylaştırırız, bazen de elimizde avucumuzda ne varsa.
Evde yaptığımız yemeğin kokusu komşuya kadar gitti mi, birazını onlara vermek için böleriz.
Ekmeğimizi böleriz yoksullarla paylaşmak için.
Evin bütçesini haftalara, günlere yetecek şekilde böleriz ki ay sonunu çıkarabilelim.
Aslında bütün günümüzü, bütün hayatımızı böleriz.
Sabah işe gitmeden önce çocuklarımızın ihtiyaçları için zaman ayırırız. Gün ortasında işimize harcarız zamanımızı. İş çıkışı evin ihtiyaçlarıyla ilgileniriz. Eve gelince, bütün aile için yine biz varız.
Çocuklarımız küçükken onlardır önceliğimiz, büyüklerimiz yaşlanınca yine en çok biz ilgileniriz.
Ama biz bir de çok güzel çarparız.
Elimize geçen ne varsa ikiyle, üçle, beşle, hatta yüzle çarparız.
İki yumurta, iki yüz gram un… Biz çarpınca börek oluverir bir öğün.
Bir erkeğin gözü bize iliştiğinde onu güzelliğimizle çarparız.
Eşimizin kusurlarını yüzüne çarparız.
Arkadaş ortamında bizden daha üstün, başarılı, göz dolduran biri olarak gördüğümüz hemcinsimizin egosunu aşağı çekmek için laf çarparız.
Olur da bir erkeğin hayatımıza dâhil olmasına izin verdiysek ve bir de bize karşı saygısızlığını, kabul edilmeyecek bir yanlışını gördüysek kapıları çarparız, hiç ardımıza bakmadan çıkıp giderken.
Kısacası, matematik bizim işimiz.
Kadınlar Günümüz kutlu olsun!
